آ اس رم

باشگاه فوتبال آ.اس. رم (به ایتالیایی: Associazione Sportiva Roma) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال در سری آ ایتالیا است که در شهر رم در کشور ایتالیا قرار دارد. این باشگاه در سال ۱۹۲۷ بنا نهاده شد.^[۲] آ. اس. رم به جز فصل ۵۱–۱۹۵۰، همواره در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا حضور داشته‌است. رم ۳ بار فاتح سری آ شده‌است؛ آن‌ها موفق شده‌اند در فصل ۴۲–۱۹۴۱، ۸۳–۱۹۸۲ و ۰۱–۲۰۰۰ قهرمان این رقابت‌ها شوند. آن‌ها هم‌چنین ۹ بار قهرمان جام حذفی فوتبال ایتالیا و ۲ بار قهرمان سوپر جام فوتبال ایتالیا شده‌اند. در رقابت‌های اروپایی، آ. اس. رم موفق به قهرمانی در اینتر-سیتیز فیرز کاپ و نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا ۸۴–۱۹۸۳ و نایب قهرمانی در جام یوفا ۹۱–۱۹۹۰ شده‌است.

پانزده بازیکن تیم آ. اس. رم هنگامی که در عضویت این تیم بوده‌اند، موفق به قهرمانی در جام جهانی فوتبال شده‌اند؛ رودی فولر (۱۹۹۰)، کافو (۲۰۰۲)، دنیله د روسی (۲۰۰۶) و فرانچسکو توتی (۲۰۰۶) از جمله این بازیکنان هستند. از سال ۱۹۵۳، رم بازی‌های خانگی‌اش را در ورزشگاه المپیک رم برگزار می‌کند؛ ورزشگاهی که رقیب همشهری آن‌ها لاتزیو نیز از آن استفاده می‌کند؛ این ورزشگاه با ظرفیت ۷۲٬۰۰۰ نفر، دومین ورزشگاه بزرگ ایتالیا به حساب می‌آید؛ تنها ورزشگاه سن سیرو گنجایش بیشتری نسبت به این ورزشگاه دارد.

فصل بعد از دومین قهرمانی رم در سری آ، فصل ناامید کننده ای برای رم و هواداران بود. فصلی که قهرمانی را با دو امتیاز اختلاف به یوونتوس واگذار کردند و تلخ‌تر از آن شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر لیورپول بود. رم با پیروزی برابر گوتبرگ، زسکاسوفیا، دینامو برلین و داندی یونایتد به دیدار پایانی این رقابت‌ها رسید و باتوجه به میزبان بودن قهرمانی آن‌ها دور از انتظار نبود.

گل اول بازی را فیل نیل در صحنه ای مشکوک برای لیورپول به ثمر رساند که بازیکنان رم اعتقاد داشتند در صحنه منجر به گل بر روی دروازه‌بان خطا شده‌است. گل مساوی برای رم توسط پروتزو زده شد و بازی به پنالتی کشیده شد. لیورپول در پنالتی‌ها با کمک دروازه‌بان خود و حرکات عجیبش به پیروزی رسید. این یک ناامیدی بزرگ برای رم و هوادارانش بود که تا به امروز نزدیک‌ترین شانس باشگاه برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.

رم فصل ۸۴–۱۹۸۳ را با پیروزی در فینال جام حذفی برابر ورونا تمام کرد اما شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه المپیک دوران ویولا را تحت تأثیر خود قرار داد.

 

لباس خانگی این تیم از رنگ‌های ارغوانی امپراتوری و طلایی تشکیل شده‌است؛ که برگرفته از لقب این تیم «جالوروسی» به معنای زرد و قرمزها می‌باشد. نشان برجسته و نماد باشگاه، یک گرگ ماده است که از افسانه اساطیری بنیان‌گذاری شهر رم الهام گرفته شده‌است.

 

السد 3

در سال‌های ۱۹۸۱–۸۲، جام امیر و جام شیخی جاسم را بار دیگر تحت حاکمیت حسن عثمان به دست آوردند. در طول این دوره، بدر بیلال و حسن متار، که هر دو آنها در یک دیدار در لیگ برتر بودند، تیم را به پیروزی در هر دو فینال هدایت کرد. السد همچنین موفق به رکورد جام حذفی ام وی شد و با شکست الشامال ۱۶–۲، بزرگترین پیروزی ثبت شده در تاریخ این مسابقات، موفق شد. آنها تقریباً در سال ۱۹۸۷ یک سه‌گانه داخلی را به اتمام رسانده‌اند، اما در سال جاری در جام حذفی امیر، الاهلی را ۲–۰ از دست دادند.

آنها اولین تیمی بودند که در برابر تیم انگلیسی چیدل شهر بازی کردند و در سال ۱۹۸۲ در ورزشگاه پارک جاده تحت رهبری جیمی میدوث شرکت کردند. آنها با یک حاشیه ۴–۱ پیروز شدند.

السد در سال ۱۹۸۸ اولین لیگ قهرمانان خود را به دست آورد (سپس به عنوان قهرمانی باشگاه‌های آسیایی شناخته می‌شود)، جایی که آنها موقعیت خود را در گروه خود حفظ کردند. آنها در نهایی با الرشید از عراق مواجه شدند و آنها را به اهداف دور بردند و به این ترتیب عراقی‌ها را به خدمت گرفتند تا عنوان نخستین تیم عربی را برای پیروزی در قهرمانی کسب کنند. تیم پیروزی عمدتاً محلی را تشکیل می‌داد، به استثنای وصف صوفی لبنانی و امیر قلعه‌نویی ایرانی که در جریان جنگ ایران و عراق نهایی نبودند. علاوه بر برنده شدن در لیگ قهرمانان آسیا، آنها جام و جامهٔ شیخ جاسم و لیگ را در آن سال به دست آوردند. آنها اولین تیمی بودند که بعد از جنگ ایران و عراق در ایران بازی کردند و در سال ۱۹۹۱ در بازی ACC از دست دادن ۱–۰ به استقلال داشتند. 1990s یک مرحله برای السد بود، در مورد لیگ. آنها در آن دوران حتی یک مسابقات قهرمانی لیگ را نبردند. با این حال، آنها موفق به بازکردن حساب خود را در جایزه اسرار ظاهری و همچنین موفق به کسب جام باشگاه قهرمانان باشگاه خلیج فارس در سال ۱۹۹۱.

ورزشگاه جاسم بن حمد، ورزشگاه خانگی باشگاه السد می‌باشد. گنجایش این ورزشگاه ۱۳٬۰۰۰ نفر است.

این ورزشگاه یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه‌های خاورمیانه است که بیشتر شهرت آن به خاطر سیستم تهویه و خنک‌کنندهٔ مدرن آن است که باعث می‌شود تماشاگران و بازیکنان گرمای طاقت‌فرسای دوحه را زیاد حس نکنند.

این استادیوم میزبان مسابقاتی مثل جام خلیج فارس، بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶، جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱، سوپر جام ایتالیا ۲۰۱۴ و سوپر جام ایتالیا ۲۰۱۶ بوده‌است و در سال‌های اخیر نیز میزبان دیدارهای تیم ملی قطر است.

 

السد 2

این باشگاه اولین دوره لیگ را در سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۲ به دست آورد. با این حال، این یک سال پیش بود که لیگ رسماً به رسمیت شناخته شد؛ بنابراین، آنها اولین عنوان رسمی QSL خود را در سال ۱۹۷۳–۷۴ به دست آوردند. صدام همراه الراعبی و الریجان در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ با غلبه بر غنائم لیگ قطر و امارات جام قهرمانی را در قات قاره گرفت. یوسف سعد، یک پیشکسوت سودان که از زمان تاسیسش برای باشگاه بازی کرد، اولین بازیکن حرفه ای بود که رسماً به صف صفر پیوست. در سال ۱۹۷۴، در حالی که الدز هنوز در دوران پس از زایمان بود، آنها ۱۴ نفر از جمله مبارک انبر و حسن متار و مربی حسابی عثمان را از الستعلال (که بعدها به عنوان قطر اسکاتلندی) مربیگری می‌کردند، متقاعد کردند. حمد بن سعیم. در طول این مدت می‌توان انتقال‌ها بدون قید و شرط انجام داد، یعنی اعتراضات استعلال بیهوده بود. این یک عامل مهم در آنها بود که در سال بعد در سال ۱۹۷۵ اولین قهرمانی خود را در مسابقات قهرمانی جام جهانی به دست آوردند. آنها برای المپیاد Emir Cup به الههی ۴–۳ حمله کردند. اهداف آنها از یوسف سعد، که یک برس را به ثمر رساند، و علی بهزاد و عبدالله زین، به دست آمد. تا این روز، این بزرگترین امتیاز مشترک در مسابقات نهایی مسابقات امیر است.

 

السد

باشگاه ورزشی السد (عربی: نادی السد الریاضی) یک باشگاه ورزشی است که در شهر دوحه در کشور قطر قرار دارد. این باشگاه بیشتر به واسطه تیم فوتبال خود که در بالاترین سطح فوتبال قطر "لیگ ستارگان فوتبال قطر" بازی می‌کند، شناخته شده‌ است. به‌طور محلی، این باشگاه با نام مستعار "الزعیم" شناخته می‌شود که به "رئیس" ترجمه می‌شود. این باشگاه به عنوان بهترین تیم قطر و تنها تیم قطری که موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا شده است، شناخته می‌شود. علاوه بر فوتبال، این باشگاه تیم‌هایی در رشته های هندبال، بسکتبال، والیبال، تنیس روی میز و دو و میدانی دارد. السد، موفق‌ترین باشگاه ورزشی کشور است؛ تیم فوتبال السد با کسب ۵۶ عنوان قهرمانی رسمی، در این زمینه رکورد دار است.

خاستگاه و هسته اولیه باشگاه السد با چهار دانش آموز قطری که در فوتبال پیشرفت داشتند اما نمی‌خواستند به هیچ‌ یک از باشگاه‌های فوتبال موجود بپیوندند، آغاز شد. گروهی به رهبری "عبدالله بن احمد بن مبارک آل علی" و "علی بن محمد بن علی بن سلطان آل علی"، پس از مشورت با وزیر ورزش و جوانان، این باشگاه را در ۲۱ اکتبر ۱۹۶۹ در پایتخت قطر تأسیس کردند.

در سال ۱۹۸۹، السد با پیروزی مقابل الراشد عراق، تبدیل به نخستین باشگاه عربی شد که موفق به قهرمانی در جام باشگاه های آسیا می‌شود. بیست و دو سال بعد، السد با قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۱، مجوز حضور در جام باشگاه های جهان را کسب کرد؛ جایی که آن‌ها موفق شدند در جایگاه سوم قرار بگیرند.

السد توسط یازده دانش آموز دبیرستانی تأسیس شد که در بازی‌های فوتبال عالی عمل کرده‌اند و قدیمی‌ترین عضو ۱۷ ساله است. آنها حاضر به پیوستن به باشگاه‌های دیگر نشدند و تصمیم گرفتند که باشگاه خود را بسازند. چهار نفر از آنها با شیخ قاسم بن حمد الطانی مشورت کردند، که در آن زمان وزیر جوانان و ورزش بود. او درخواست خود را به عهده داشت، و در نتیجه تشکیل باشگاه ورزشی الصاد شد. بسیاری از بازیکنان و هواداران پیشین، بقایای باشگاه الهرار، باشگاه بود که در فصل ۱۹۶۶/۶۷ منحل شد. در اولین سال تأسیس خود، پدر یکی از بنیانگذاران، حمد بن مبارک العطیه، باشگاه را مربیگری کرد و این تیم در زمین فوتبال در دبیرستان محلی تمرین کرد.

 

 

الدحیل

باشگاه ورزشی الدُحَیل (به عربی: نادی الدحیل الریاضی) یک باشگاه ورزشی در شهر دوحه و در کشور قطر می‌باشد که تیم فوتبال آن در لیگ ستارگان فوتبال قطر بازی می‌کند.

این باشگاه با نام الشرطه دوحه (پلیس دوحه) تأسیس شده بود و در سال ۲۰۰۹ به لخویا و پس از آن نیز در سال ۲۰۱۷ با ادغام ۲ باشگاه لخویا و الجیش به الدحیل تغییر نام یافت.

این باشگاه ورزشی در سال ۲۰۱۰ به مقام قهرمانی در لیگ دسته دوم قطر رسید و به لیگ ستارگان قطر صعود کرد.

این تیم در لیگ ستارگان قطر شش بار مقام قهرمانی را نیز به دست آورده‌است.

این تیم همچنین سه قهرمانی در جام ولیعهد قطر، دو قهرمانی در جام شیخ جاسم قطر و دو قهرمانی در جام امیر قطر در کارنامه دارد.

این باشگاه ورزشی از باشگاه‌های ثروتمند کشور قطر می‌باشد و در سال ۲۰۱۲ برای اولین بار وارد مسابقات لیگ قهرمانان آسیا شد.

 

ختافه

باشگاه فوتبال ختافه (به اسپانیایی: .Getafe Club de Fútbol S.A.D) باشگاه فوتبالی است که در ختافه، شهری در اطراف مادرید، قرار دارد. این باشگاه در سال ۱۹۶۴ برای اولین بار و نیز در سال ۱۹۸۳ برای بار دوم تأسیس شد. Getafe Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva S.A.D عبارتی است به زبان اسپانیایی که به معنای باشگاه فوتبال ختافه شرکت ورزشی محدود همگانی می‌باشد.

ختافه از فصل ۰۵–۲۰۰۴ همواره در ردهٔ اول فوتبال باشگاه‌های اسپانیا، لالیگا، قرار داشته‌است و بازی‌های خانگی خود را نیز در ورزشگاه کولیسئوم آلفونسو پرز که ۱۷٬۷۰۰ نفر گنجایش دارد برگزار می‌کند.

این تیم که تاکنون سابقهٔ پنج فصل حضور در لالیگا را دارد، تجربهٔ یک بار حضور در جام یوفا را نیز در پروندهٔ خود دارد.

ختافه

نام کامل باشگاه	ختافه کلاب دِ اس‌ای‌دی (Getafe Club de S.A.D)
تاریخ تأسیس	۱۹۸۳
نام ورزشگاه	کولیسیوم آلفونسو پرز، ختافه، مادرید، اسپانیا (گنجایش: ۱۷٬۷۰۰)
مالک	آنخل تورس سانچز
مدیرعامل	ماریو مدینا
سرمربی	خوزه بوردالاس
لیگ	لالیگا

 

 

 

 

آژاکس

باشگاه فوتبال آژاکس آمستردام (به هلندی: Amsterdamsche Football Club Ajax) (تلفظ به هلندی: آیاکس)، که به نام‌های دیگری چون ای‌اف‌سی آژاکس، آژاکس آمستردام یا به‌طور ساده، آژاکس نیز خوانده می‌شود، یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر هلند است که در شهر آمستردام در کشور هلند قرار دارد. آژاکس که نام آن بر اساس نام آیاس، قهرمان افسانه‌ای یونان باستان انتخاب شده است، موفق ترین باشگاه فوتبال هلند است؛ این باشگاه موفق به کسب ۳۴ عنوان قهرمانی در اردیویسه و ۱۹ عنوان قهرمانی در جام حذفی فوتبال هلند شده‌است. این باشگاه از سال ۱۹۵۶ به طور پیوسته در لیگ برتر فوتبال هلند حاضر بوده است. آژاکس به همراه تیم های فاینورد و پی‌اس‌وی آیندهوون، یکی از سه باشگاه بزرگ فوتبال هلند به شمار می‌رود.

آژاکس به طور تاریخی، یکی از پر افتخارترین و موفق‌ترین باشگاه های فوتبال جهان به شمار می‌رود. فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال، آژاکس را هفتمین باشگاه اروپایی برتر قرن بیستم و بهترین باشگاه فوتبال جهان در سال ۱۹۹۲ اعلام کرده است. نشریه آلمانی کیکر، آژاکس را در رده دوم موفق‌ترین باشگاه های اروپایی قرن بیستم جای داده است. این باشگاه، یکی از پنج باشگاهی است که توانسته با سه قهرمانی پی در پی در سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳، موفق به تصاحب و حفظ جام اروپایی شود. در سال ۱۹۷۲، آن‌ها با کسب قهرمانی در لیگ هلند، جام حذفی هلند و جام قهرمانی اروپا موفق به کسب سه‌گانه شدند. تا آن زمان، آژاکس تنها تیمی بود که موفق به دفاع از عنوان قهرمانی خود در اروپا و کسب سه‌گانهٔ اروپایی شده بود. آخرین جام بین‌المللی آژاکس به سال ۱۹۹۵برمی‌گردد که در آن، آن‌ها موفق به کسب جام بین‌قاره‌ای و نیز قهرمانی در لیگ قهرمانان با پیروزی مقابل میلان در دیدار نهایی شدند. این تیم در فینال لیگ قهرمانان سال ۱۹۹۶ با شکست مقابل یوونتوس در ضربات پنالتی، نتوانست قهرمانی خود را تکرار کند.

آژاکس همچنین جزء سه باشگاهی است که موفق به کسب قهرمانی سه‌گانه در یک فصل شده‌اند، موفقیتی که باشگاه در فصل ۷۲–۱۹۷۱ به آن دست یافت. این تیم در کنار یوونتوس و بایرن مونیخ و رئال مادرید، تنها باشگاه‌های هستند که موفق به کسب هر سه جام معتبر اروپایی شده‌اند، در واقع چهار باشگاه درجهان تمام جام‌ها را بدست آورده‌اند که تیم‌های نام برده جز آن‌ها هستند. آن‌ها همچنین موفق به کسب دو عنوان قهرمانی در جام بین‌قاره‌ای، یک قهرمانی در جام یوفا در فصل ۹۲–۱۹۹۱ و نیز یک قهرمانی در جام کارل راپان - جامی که بعدها تحت نام جام اینترتوتو ادامه یافت - شده‌اند. در حال حاضر شرکت بیمه ایگون، به‌عنوان اسپانسر اصلی این باشگاه فعالیت می‌کند.این تیم در فصل ۲۰۱۹ لیگ قهرمانان اروپا موفق شدبادرخش بازیکنان جوان خودتانیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا پیشروی کند و حتی تیم های بزرگی همچون یوونتوس و رئال مادرید را حذف کرداما با جادوی کامبک لوکاس مورا در دقیقه ۹۵بازی وداع تلخی باUCLداشتند.

 

فنربا غچه

تیم فوتبال فَنَرباغچه با تلفظ دقیق فِنَرباهچه (به ترکی استانبولی: Fenerbahçe Spor Kulübü) یکی از پرافتخارترین و پرهوادارترین تیم‌های فوتبال در ترکیه است. نام این باشگاه از نام محله فنرباغچه استانبول گرفته شده‌است. این باشگاه هیچوقت به دسته‌های پایین سقوط نکرده و در حال حاضر در سوپرلیگ ترکیه و جام حذفی ترکیه رقابت می‌کند.

فنرباغچه در سطح ملی ۱۹ قهرمانی لیگ، ۶ قهرمانی جام حذفی و ۹ قهرمانی سوپر جام کسب نموده‌است.

این باشگاه ورزشی که ابتدا با نام مکتب امید فعالیت می‌کرد در روزگار عثمانی در سال ۱۹۰۷ رسماً تأسیس شد. این تیم تاکنون ۱۹ بار قهرمان سوپرلیگ ترکیه شده که آخرین آن در سال ۲۰۱۴ می‌باشد. این تیم یکبار هم فاتح جام بالکان شده و در سال ۲۰۰۷–۲۰۰۸ در لیگ قهرمانان اروپا ناباورانه تا مرحله یکچهارم پایانی پیش رفت؛ ولی در آن مرحله، در مجموع به چلسی باخت و سرافراز با جام وداع کرد.

نام ورزشگاه آن ورزشگاه شوکرو ساراج اوغلو می‌باشد که ۵۰۵۴۹ نفر گنجایش دارد و در ناحیه کادی کوی شهر استانبول ترکیه واقع شده‌است. این ورزشگاه برای برگزاری فینال جام یوفا در سال ۲۰۰۹ برگزیده شد.

شوکرو ساراج‌اوغلو سیاست‌مدار و پنجمین نخست‌وزیر ترکیه بود. او طرفدار فنرباغچه بود و از سال ۱۹۳۴ تا سال ۱۹۵۰ رئیس باشگاه بود؛ وی طولانی‌ترین دوره ریاست در تاریخ باشگاه را دارد. او در تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۵۳ درگذشت.

این تیم تاکنون بازیکنان بزرگی را در خود داشته‌است. کسانی مانند هارالد شوماخر دروازه‌بان آلمانی و جی-جی اوکوچای نیجریه‌ای و آریل اورتگا، میلان راپاییچ، کنت آندرسون، پیر ون هویدونک، نیکولا آنلکا، استیفن آپیای غنایی، روبرتو کارلوس، میلوش کراسیچ، کلودیو تافارل برزیلی، رابین فان پرسی مهاجم هلندی، آلکس دسوزا برزیلی، دیگو لوگانو کاپیتان وقت اروگوئه، ماتئا کژمان صرب، دانیل گوییزا بازیکن تیم ملی اسپانیا و آقای گل وقت لالیگا و … از این بازیکنان می‌باشند.

 

 

 

فنرباغچه

فرانکفورت

اصالت باشگاه آینتراخت فرانکفورت برمی‌گردد به زمانی که دو باشگاه "کانون فوتبال فرانکفورتر ویکتوریا ۱۸۹۹" (که از آن بعنوان باشگاه اصلی یاد می‌کنند) و "کانون فوتبال فرانکفورتر کیکرز ۱۸۹۹" با یکدیگر ادغام شدند. این دو تیم پس از یکی شدن در مه ۱۹۰۹ نام "باشگاه فوتبال فرانکفورتر وراین (کیکرز-ویکتوریا)" را انتخاب کردند. ادغام این دو تیم باعث قوت گرفتن این تیم شد و آنها موفق شدند در سالهای ۱۹۱۲، ۱۹۱۳ و ۱۹۱۴ در نوردکرایس-لیگا قهرمان شوند و در هر سه سال به مسابقات قهرمانی جنوبی آلمان راه پیدا کنند. در سال ۱۹۲۰ نام باشگاه به "تی‌یواس آینتراخت فرانکفورت ۱۸۶۱" تغییر یافت. کلمهٔ آینتراخت در آلمانی به معنای "هماهنگی و توازن" است.

آینتراخت فرانکفورت به بازی در سطح اول فوتبال آلمان و گرفتن نتایج خوب ادامه داد و توانست برای خود در میان تیم‌های دستهٔ اول فوتبال آلمان نام و شهرتی پیدا کند. آنها توانستند به جمع ۱۶ تیم برتر آلمان برای حضور در بوندس‌لیگا بپیوندند که در سال ۱۹۶۳ برای اولین بار تأسیس شد. آینتراخت برای ۳۳ فصل در بوندس‌لیگا مسابقه داد و در اکثر فصول آن، در بین ۸ تیم اول قرار گیرند. بهترین نتیجهٔ آنها در بوندس‌لیگا، ۵ مقام سومی بوده‌است. آنها در فصل ۹۲–۱۹۹۱ بوندس‌لیگا (که یکی از مقام سوم‌های آنان است) تنها ۲ امتیاز از اشتوتگارت برای قهرمانی کم داشتند. آینتراخت حتی در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۹ در معرض سقوط بودند ولی موفق شدند با برد ۶–۱ (رفت و برگشت در برابر ام‌اس‌وی دویسبورگ) و برد ۴–۱ (رفت و برگشت در برابر ساربروکن) از سقوط خود جلوگیری کنند. تلاش‌های آینتراخت در فصل ۹۷–۱۹۹۶ برای رفتن به دستهٔ پایین‌تر جواب نداد و آنها به‌همراه باشگاه کایزسلاترن به بوندس‌لیگا ۲ سقوط کردند. نکته جالب و ناراحت‌کننده دربارهٔ افت این دو تیم این بود که هر دو جزو ۴ تیمی بودند که از ابتدای بوندس‌لیگا در لیگ حضور داشته‌اند.

از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵ آینتراخت در بوندس‌لیگا ۱ نتایج خوبی نمی‌گرفت و به دستهٔ پایین سقوط می‌کرد و دوباره به سطح اول فوتبال آلمان برمی‌گشت به طوری که در ۸ سال آنها ۶ بار سقوط و صعود کردند.

فصل ۱۱–۲۰۱۰ با چهارمین سقوط آنها به بوندس‌لیگا ۲ همراه بود. آنها در این فصل رکورد بیشترین امتیاز در یک نیم‌فصل بوندس‌لیگا را از آن خود کردند و نیم‌فصل را با تعطیلات زمستانی بوندس‌لیگا به پایان رساندند ولی با شروع نیم‌فصل دوم، آنها با طلسم عجیبی مواجه شدند به طوری که در ۷ بازی اول خود هیچ گلی به ثمر نرساندند و با اینکه بازی هشتم را بردند، مربی‌شان مایکل اسکیبه اخراج شد و جای خود را به کریستوف دوام داد و این کمی باعث پیشرفت روحیه و اقبال تیم در گل‌زنی شد. آنها از ۷ بازی پایانی لیگ تنها موفق به دریافت ۳ امتیاز (از سه تساوی) شدند و سرانجام، در هفتهٔ سی و چهارم سقوط کردند.

یک سال بعد، آینتراخت موفق شد آلمانیا آخن را با نتیجهٔ ۳–۰ در هفتهٔ سی و دوم بوندس‌لیگا ۲ ببرد و صعود خود را قطعی کند.

در سال ۱۸–۲۰۱۷، طبق آمار اعلام‌شده، آینتراخت فرانکفورت بیستمین باشگاه پرطرفدار در اروپا بود که در نوع خود قابل توجه بود؛ زیرا از تیم‌های بزرگ اروپایی مثل پاریس سن-ژرمن، اتلتیکو مادرید و اینترمیلان هوادار بیشتر داشت.

 

لیگ برتر انگلیس

لیگ برتر (به انگلیسی: Premier League) که در خارج از انگلستان با نام لیگ برتر فوتبال انگلستان (به انگلیسی: English Premier League) شناخته می‌شود، بالاترین سطح فوتبال باشگاهی در نظام لیگ‌های فوتبال انگلیس است که با حضور ۲۰ تیم هر ساله برگزار می‌شود و با استفاده از سیستم صعود و سقوط به لیگ فوتبال پیوند می‌خورد و یکی از معتبرترین لیگ‌های جهان به‌شمار می‌آید.

لیگ برتر در واقع یک شرکت سهامی است که تیم‌های حاضر در آن سهامداران آن هستند. هر فصل از رقابت‌ها در ماه اوت آغاز می‌شود و بعد از انجام ۳۸ بازی (به صورت رفت و برگشت) در ماه مه به پایان می‌رسد. بیشتر بازی‌های این رقابت‌ها در روزهای شنبه و یک‌شنبه برگزار می‌شود.

این لیگ در ۲۰ فوریه ۱۹۹۲ و با نام لیگ برتر اتحادیه فوتبال (به انگلیسی: FA Premier League) به دنبال تصمیم باشگاه‌ها مبنی بر جدایی از لیگ دسته اول فوتبال انگلستان (بنیان‌گذاری در ۱۸۸۸) برای کسب حق پخش تلویزیونی بیشتر بنیان گذاشته شد. در فصل ۱۴–۲۰۱۳، اسکای بریتانیا و گروه بی‌تی برای پخش به ترتیب ۱۱۶ و ۳۸ بازی قراردادی به ارزش ۱ میلیارد پوند منعقد کردند. این لیگ سالیانه در مجموع برای پخش بازی‌ها به صورت داخلی و بین‌المللی ۲٫۲ میلیارد پوند درآمد دارد. در فصل ۱۵–۲۰۱۴ هر تیم سهمی معادل ۱٬۶۰۰ میلیون پوند داشت که این رقم در فصل ۱۷–۲۰۱۶ به ۲٬۴۰۰ میلیون پوند رسید.

لیگ برتر با پخش شدن در بیش از ۲۱۲ سرزمین جهان و در ۶۴۳ میلیون خانه با بینندگانی که حداکثر به تعداد ۴٫۷ میلیارد نفر می‌رسند، پربیننده‌ترین لیگ ورزشی در دنیاست. در فصل ۱۵–۲۰۱۴، هر بازی در لیگ برتر به صورت میانگین ۳۶٬۰۰۰ تماشاگر داشت که پس از بوندسلیگا با ۴۳٬۵۰۰ نفر، پرتماشاگرترین لیگ حرفه‌ای در دنیا بود. در بیشتر بازی‌های لیگ برتر، استادیوم‌ها به صورت تقریباً کامل پر می‌شوند.^[۱۰] لیگ برتر در جدول ضریب یوفا که بر پایهٔ عملکرد باشگاه‌ها در رقابت‌های اروپایی در پنج سال گذشته تنظیم می‌شود، در جایگاه سوم قرار دارد.

از زمان شکل‌گیری این لیگ در سال ۱۹۹۲، چهل و نه باشگاه در آن رقابت کرده‌اند که شش تا از آن‌ها موفق به قهرمانی در آن شده‌اند: منچستر یونایتد (۱۳ بار)، چلسی (۵ بار)، منچستر سیتی (۴ بار)، آرسنال (۳ بار)، بلکبرن روورز (۱ بار)، لستر سیتی (۱ بار).