تیم سویا

باشگاه فوتبال سویا (به اسپانیایی: Sevilla Fútbol Club S.A.D) یا به اختصار سویا، اولین و قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال کشور اسپانیا است که درسویا، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر ایالت خودمختار آندلس واقع شده‌است. سویا از بزرگ‌ترین و مشهورترین باشگاه‌هایی است که در لیگ سطح اول فوتبال کشور اسپانیا، موسوم به لالیگا بازی می‌کند. باشگاه فوتبال سویا در ۲۵ ژانویه سال ۱۸۹۰ میلادی توسط فردی اسکاتلندی به نام ادوارد فراک هرسن جانسن تأسیس گردید که نخستین رئیس این باشگاه نیز بود.

باشگاه فوتبال سویا موفق‌ترین و بزرگ‌ترین باشگاه فوتبال جنوب اسپانیا و ایالت آندلس می‌باشد که ۱ قهرمانی و ۴ نایب قهرمانی در لالیگا، ۵ قهرمانی و ۴ نایب قهرمانی در جام حذفی فوتبال اسپانیا موسوم به کوپا دل ری و همچنین ۱ قهرمانی و ۳ نایب قهرمانی در سوپرجام اسپانیا را در کارنامه خود دارد. سویا در سطح بین‌المللی نیز موفق عمل کرده‌است و تاکنون توانسته‌است ۵ قهرمانی در لیگ اروپا (جام یوفا)، ۱ قهرمانی و ۴ نایب قهرمانی را در سوپرجام اروپا و ۱ قهرمانی و ۱ نایب قهرمانی در سوپرجام یورو آمریکانا را به دست بیاورد. همچنین باشگاه فوتبال سویا دو سال متوالی به عنوان بهترین باشگاه فوتبال سال از دید فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انتخاب شد که اولین باشگاهی بود که توانست این افتخار را کسب نماید. از القاب این باشگاه می‌توان به روخی بلانکوس، لوس پالانگاناس، نِرویونِنسِس، بزرگان آندلس، اِل تایگرس و پادشاهان جنوب اشاره کرد.

ازی فوتبال در اواخر قرن ۱۹ میلادی و به واسطهٔ شرکت‌های بریتانیایی به شهر سویل راه یافت و مهندسان و کارگران بریتانیایی در اوقات فراغت به فوتبال بازی کردن می‌پرداختند. باشگاه فوتبال سویا در ۲۵ ژانویه ۱۸۹۰ میلادی، در یک شب جشن تولد به دست عده‌ای از جوانان بریتانیایی که عمدتاً اسکاتلندی بودند به همراه تعدادی جوان اسپانیایی تأسیس گردید. یک نشریه معتبر بریتانیایی به نام دندی کوریر در مقاله‌ای در شماره روز ۱۷ مارس ۱۸۹۰ خود، مدارک تأسیس باشگاه سویا و چگونگی تأسیس آن را به چاپ رساند. پاراگراف زیر بخشی از آن مقاله است:

«حدود ۶ هفته پیش، گروهی از جوانان مشتاق بریتانیایی در یک کافه با یکدیگر دیدار کردند. هدف از این دیدار ایجاد یک اتحادیه (باشگاه) ورزشی بود. پس از گفتگوهای بسیار، باشگاه فوتبال سویا تأسیس شد و انتخاباتی به منظور تعیین رئیس باشگاه برگزار شد. در این جلسه مقرر شد که ورزش فوتبال فقط در چارچوب قوانین رسمی آن برگزار شود. نیمی از این جوانان بریتانیایی و نیمی دیگر اسپانیایی بودند.»

نخستین رئیس باشگاه سویا، ادوارد فراک هرسن جانسن(۱۸۵۴، اسکاتلند) نایب رئیس کنسولگری بریتانیا در سویا بود. یک جوان بریتانیایی دیگر به نام هیو مک کال(۱۸۶۱، اسکاتلند) که مهندس کشتی سازی بود نیز نخستین کاپیتان باشگاه فوتبال سویا بود. یکی از دوستان مک کال به نام آیزا وایت جونیور نیز نخستین منشی و دبیر باشگاه بود. در حالی که اعضای باشگاه سویا، جشنی را به مناسبت تأسیس باشگاه بر پا کرده بودند، آیزا وایت نامه‌ای را برای باشگاه رکرتیوو اوئلوا که تا آن زمان تیم فوتبال نداشت و صرفاً یک باشگاه ورزشی بود ارسال نمود و در آن نامه از آنان برای انجام یک مسابقه رسمی فوتبال در سویا دعوت به عمل آورد. متن آن نامه در روزنامه اسپانیایی لاپرووینسیا منتشر گشت. باشگاه رکرتیوو اوئلوا این دعوت را پذیرفت و نخستین مسابقه رسمی فوتبال اسپانیا در ۸ مارس ۱۸۹۰ در سویا برگزار شد. سویا با نتیجه ۲ _ ۰ در آن بازی تاریخی پیروز شد و نخستین گل رسمی در تاریخ فوتبال اسپانیا نیز توسط ریتسون، بازیکن سویا به ثمر رسید.
در سال ۱۹۱۲ نخستین جام شهر سویا برگزار شد و باشگاه فوتبال سویا قهرمان آن جام شد. از سال ۱۹۱۷ نیز کوپا آندلسیا برگزار می‌شد که در طی دوره برگزاری آن، باشگاه سویا ۱۷ بار موفق شد که قهرمان شود. در سال ۱۹۱۸ باشگاه سویا برای نخستین بار در جام حذفی اسپانیا که در آن زمان جام اسپانیا شناخته می‌شد، شرکت نمود و نخستین باشگاه آندلسی بود که توانست به دور نهایی این رقابت‌ها راه پیدا کند. در سال ۱۹۲۸ که لیگ سراسری فوتبال اسپانیا موسوم به لالیگا تأسیس گردید، با وجود این که سویا از قدرتمندترین تیم‌های فوتبال اسپانیا در آن دوران بود، ولی نتوانست به رقابت‌های لالیگا راه پیدا کند و در یک دیدار پلی آف جنجالی و پر حرف و حدیث، از راهیابی به لالیگا بازماند و به دسته دوم فوتبال اسپانیا موسوم به سگوندا دیویژن فرستاده شد. پس از دو بار قهرمانی در سگوندا دیویژن و عدم صدور اجازه صعود به دلایل مختلف از جمله سیاسی امنیتی توسط سازمان لیگ اسپانیا برای سویا، سرانجام در پایان فصل ۳۴–۱۹۳۳ و پس از قهرمانی چند باره سویا در سگوندا دیویژن، علی‌رغم جنجال‌ها و درگیری‌های فراوان، اجازه حضور سویا در لالیگا صادر شد.

باشگاه سویا، نخستین موفقیت‌های خود را در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی به دست آورد. آنان ابتدا در سال ۱۹۳۵ توانستند تا با غلبه بر سابادل نخستین قهرمانی خود را در جام حذفی به دست آورند. در فصل ۴۰–۱۹۳۹ نیز با پیروزی برابر راسینگ د فرول دومین قهرمانی سویا در جام حذفی از راه رسید. در همان فصل در حالی که سویا تا هفته‌های پایانی در صدر جدول لالیگا جای داشت و توانسته بود تیمهای قدرتمند لالیگا را در هم بشکند، در روز آخر قهرمانی را به تیم نیروی هوایی اسپانیا، اتلتیکو اوایسیون (اتلتیکو مادرید فعلی) واگذار نمود. در شب قبل از آخرین مسابقه آن فصل، بهترین مهاجم و گلزن سویا روبرتو اسوکارس در حالی که در حال عبور از خیابان چهارم چاکوتار بود، به وسیله مهاجمین مسلح به رگبار بسته شد تا شوک بزرگی قبل از آخرین مسابقه فصل به باشگاه وارد شود و قهرمانی به شکلی باور نکردنی از دست برود. همین امر سبب شکل‌گیری کینه و دشمنی بزرگی بین هواداران سویا و اتلتیکو مادرید شد که تا به امروز نیز پابرجاست. هواداران سویا هنوز هم پس از سال‌ها، از قهرمانی‌های آن سال‌های اتلتیکو مادرید به عنوان دزدی بزرگ قرن یاد می‌کنند. سویا در فصل ۴۳–۱۹۴۲ نیز بار دیگر نایب قهرمان لالیگا شد. آنان با وجود این که از قدرتمندترین تیم‌های لالیگا در آن سال‌ها بودند، ولی هر سال با اتفاقات عجیبی، قهرمانی لالیگا را در روز پایانی از دست می‌دادند و این باعث شعله‌ور تر شدن آتش دشمنی میان سویا و باشگاه‌های پایتخت‌نشین از جمله اتلتیکو مادرید شد.
فصل ۴۶–۱۹۴۵ یکی از مهم‌ترین فصل‌های تاریخ باشگاه سویا محسوب می‌شود. سویا در این فصل و پس از اعتراضات و تظاهرات گسترده نسبت به اتفاقاتی که سال‌های اخیر آنان را در آستانه قهرمانی از آن وامی‌داشت، سرانجام توانستند در روز پایانی و با یک تساوی ۱–۱ مقابل بارسلونا قهرمان لالیگا شوند. در سال ۴۸–۱۹۴۷ و با پیروزی مقابل سلتاویگو، سومین قهرمانی جام حذفی به سویا و معبد دیوانگان فوتبال راه یافت. در فصل ۵۱–۱۹۵۰ سویا بار دیگر نایب قهرمان لالیگا شد که اعتراضات زیادی را در پی داشت. در فصل ۵۵–۱۹۵۴، سویا در فینال جام حذفی مغلوب اتلتیک بیلبائو شد. در فصل ۵۷–۱۹۵۶ دوباره همان داستان تکراری اتفاق افتاد و سویا نایب قهرمان لالیگا شد. در فصل ۶۲–۱۹۶۱ نیز سویا در فینال جام حذفی مغلوب رئال مادرید شد. در آن سال‌ها مهاجمانی خط حمله سویا را تشکیل می‌دادند که هواداران و رسانه‌ها آن‌ها را با لقب استوکاس (برگرفته از نام هواپیمای بمب افکن آلمانی) می‌شناختند. این خط آتش که متشکل از کامپانال، لوپز، تورونتگی، بِروکال، ریموندو و پِپیو بود در ۴ فصل توانست ۲۱۶ گل را به ثمر برساند.

 

باشگاه فوتبال سویا از ابتدای تأسیس خود، بازی‌های خانگی اش را در ورزشگاه‌های مختلفی انجام می‌داد که اکثر آن‌ها ظرفیت کمی داشتند و پاسخگوی تعداد زیاد هوادارانش نبودند. تا سال ۱۹۵۴ بازی‌های خانگی سویا در استادیوم نرویون با ظرفیت ۲۰ هزار نفر برگزار می‌شد. در سال ۱۹۵۴، اعضای باشگاه سویا تصمیم گرفتند که یک ورزشگاه بزرگ‌تر و مجهزتر را برای باشگاه بسازند. زیرا استادیوم نرویون برای هواداران بسیار کوچک بود و گنجایش کمی داشت و در هر بازی، هزاران هوادار نمی‌توانستند بازی را در ورزشگاه تماشا کنند. در ۲۸ اکتبر ۱۹۵۶، رئیس باشگاه که مدت ۱۷ سال عهده‌دار این سمت بود، به‌طور ناگهانی و مشکوک درگذشت. به پاس زحماتی که رامون سانچز پیس خوان برای باشگاه متحمل شده بود و جام‌هایی که سویا در دوران ریاست وی کسب نمود، هواداران و اعضای باشگاه برای زنده نگاه داشتن یاد و خاطره او تصمیم گرفتند تا نام ورزشگاه جدید را از نام رئیس فقید باشگاه بگیرند.
پس از مرگ سانچزپیس خوان، رامون کارانزا به مدت ۴ سال ریاست باشگاه سویا را عهده‌دار بود. کارانزا در مراسم خاکسپاری سانچزپیس خوان این سخنان را بر زبان آورد:

«رامون عزیز، امروز دوستانت که من نیز افتخار دارم یکی از آن‌ها باشم، اینجا جمع شده‌ایم تا تو را به خاک بسپاریم. فردا ما با هم تلاش خواهیم کرد تا رؤیای تو را به حقیقت تبدیل کنیم. رؤیای استادیوم بزرگ سویا. رامون در آرامش به سوی بهشت برو، زیرا که رویایت به حقیقت تبدیل خواهد شد.»

سخنان کارانزا درست از آب درآمد و او به وعده‌اش عمل کرد و ۵۰ میلیون پزوتا بودجه را برای ساخت استادیوم اختصاص داد. یک ماه و نیم پس از مرگ سانچزپیس خوان، اولین سنگ بنای استادیوم جدید گذاشته شد و کار ساخت ورزشگاه آغاز گردید. معماری و طراحی این پروژه به مانوئل مونیوز موناستریو که پیش از این استادیوم سانتیاگو برنابئو را نیز طراحی کرده بود، سپرده شد.