امریکا

آمریکا با وجود دارا بودن تسهیلات و امکانات فراوان، و نیز سیستم باشگاهی فوتبال، هرگز موفق به کسب نتایج عالی و درخشان در سطوح جهانی نشده‌است. بسیاری ریشهٔ دلیل این پدیده را عدم علاقه‌مندی مردم آمریکا به بازی فوتبال دانسته‌اند. یورگن کلینزمن، مربی تیم ملی آمریکا و ستاره سابق تیم ملی آلمان، که اکنون مقیم آمریکا است، معتقد است که دلیل به نتیجه ننشستن استعدادهای فوتبال آمریکا «قیف وارونه» سیستم فوتبال در آمریکا است: فوتبال در آمریکا تنها در قشر مرفه، دانشگاهیان، و خارجیان، یا در میان زنان رواج دارد و صرفاً یک بازی تفریحی (و نه یک ورزش جدی) محسوب می‌شود، و مانند دیگر کشورها از قشر متوسط و پایین جامعه (همانند بسکتبال) برنمی‌خیزد. درگیری‌های سیاسی داخلی و جناح‌بندی‌های درون فدراسیون فوتبال آمریکا نیز در ایجاد اصطکاک در پیشرفت این ورزش بی تأثیر نبوده‌اند. به‌طور نمونه، فدراسیون فوتبال آمریکا بود که سر تعریف حیطهٔ اختیارات، چندین بار تاکنون با مربیگری یورگن کلینزمن مخالفت کرد، و بجایش باب بردلی (که از جناح مربیان «خودی» در فدراسیون بود) را در نقش مربی تیم ملی گماشت.

فیفا میزبانی جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ را به شرطی به آمریکا داد که سیستم باشگاهی فوتبال حرفه‌ای تأسیس کند. اما ام‌ال اس با وجود موفقیت‌های نسبی که بدست آورده، هنوز موفق نشده در سطح جهانی مولد فوتبال پر قدرتی باشد. پله، بکن باور، جورج بست، رود گولیت، کارلوس والدراما، و دیوید بکهام هیچ‌کدام نتوانسته‌اند بازی فوتبال را برای مردم آمریکا، همانند فوتبال آمریکایی و بسکتبال جذاب جلوه دهند. درخواست ناموفق میزبانی جام جهانی ۲۰۱۸ یا ۲۰۲۲ تلاشی دیگر بود تا آمریکاییان را وارد جمع دهکده جهانی فوتبال کرده و آن‌ها نیز یک شرکت‌کننده پرقدرت در سطح جهانی شوند. از شخصیت‌های معروف حامی این میزبانی می‌توان مایکل بلومبرگ، بیل کلینتون، مورگان فریمن، هنری کیسینجر، اسپایک لی، برد پیت، و آرنولد شوارزنگر را نام برد.

با تمام این اوصاف، بسیاری به آینده فوتبال در آمریکا امیدوارند چرا که در سال‌های اخیر فوتبال رفته رفته در میان نوجوانان در مدارس محبوبیت جدیدی پیدا کرده و لیگ برتر فوتبال آمریکا هم‌اکنون از لحاظ کیفیت در رتبه هفتم جهان قرار دارد.

 

 

 

 

عکس های هوادارن و بازیکنان آمریکا